Er is veel kritiek op een proefballon van een aantal corporaties waarin wordt gepleit voor verregaande aantasting van de woonzekerheid van huurders in de sociale huursector. Hierin worden middeninkomens door huurstijgingen uit de sociale sector gejaagd en krijgen verhuurders middelen om huurders te laten verhuizen omdat een corporatie een andere woning ‘passender’ vindt. Bijvoorbeeld in verband met het formaat van de woning.
Met ‘Een huurwoning, geen voorziening maar een thuis’ (externe link) reageerde een tweede groep corporaties op deze plannen met een pleidooi voor een sociale huursector waar ook middeninkomens welkom zijn. Diverse amsterdamse huurdersorganisaties spreken zich vandaag in een pamflet (externe link) ook uit tegen de flexibiliseringsplannen. De Woonbond is voor een brede sociale huursector waar lage maar ook middeninkomens in thuis horen, en ziet dan ook meer in het pleidooi ‘Een huurwoning, geen voorziening maar een thuis’. Het Nederlandse huurbeleid moet dringend op de schop, liefst met een integrale aanpak van de woningmarkt die ook de koopsector meeneemt. In ieder geval zouden de huurders -en liefst ook de eigen woningbezitters- beter betrokken moeten worden bij de noodzakelijke koerswijziging.
Middeninkomens
Sinds 2008 kunnen de middeninkomens niet meer terecht in een sociale huurwoning. De veronderstelling was dat zij zelf wel aan een betaalbare koop- of vrije sector huurwoning konden komen. Dat is in gebieden met een gespannen woningmarkt een illusie, met als gevolg exploderende huizenprijzen, zowel in de koop als de vrije sector huur. Voor veel middeninkomens zijn de huurprijzen in de vrije sector onbetaalbaar. Uit cijfers van het Planbureau voor de Leefomgeving (externe link) blijkt dat een derde van de middeninkomens helemaal geen huurprijs boven de sociale huurgrens kan betalen.
Passende huurwoning
Het is prima om te kijken of een huurwoning nog wel bij de levensfase van een huurder past. Zo zijn er ouderen die in een voor hen te grote woning wonen. Maar verhuurders kunnen niet eenzijdig beslissen of een huurder moet verhuizen. Huurders wonen immers ook in een wijk en een buurt waar ze een sociaal netwerk hebben. Het is beter om in gesprek met huurders te kijken of ze in een dergelijke situatie tot een verhuizing kunnen worden verleid.
Schaarste
Het gebrek aan doorstroming in de sociale huursector komt door het gebrek aan sociale huurwoningen. Door het invoeren van de verhuurderheffing – een belasting die verhuurders betalen over de waarde van hun sociale huurwoningen- vielen miljarden aan investeringsruimte weg bij de woningcorporaties, die hierdoor jarenlang nauwelijks hebben kunnen bouwen. Omdat de dip in de investeringen samenviel met de crisis op de bouwmarkt heeft deze maatregel er ook voor gezorgd dat de bouwproductie kelderde en veel bouwvakkers een ander beroep kozen, waardoor er nu te weinig bouwcapaciteit is. In het verleden bouwden corporaties veel in tijden van laagconjunctuur, wat goed was voor de continuïteit.
De Woonbond roept het kabinet op om de hand in eigen boezem te steken en terug te komen op jarenlang beleid waarin zoveel mogelijk aan de markt wordt overgelaten. De woningcorporaties moeten weer een ruimere doelgroep kunnen bedienen, voldoende investeringsruimte hebben en het matigen van de huur moet beloond, in plaats van bestraft worden.
Bron: Woonbond